boczny pęd z dołu pnia. czółno. łódź wykonana z jednego pnia. pieniek. niewielki kawałek pnia ściętego drzewa. kloc. część pnia drzew, odcięta piłą. usłojenie. pierścienie widoczne w przekroju pnia.
Krzyżówki online Generator krzyżówek Krzyżówki obrazkowe Słownik haseł krypa duża, otwarta łódź z płaskim dnem, służąca do przewozu piachu, żwiru. krypa rodzaj czółna, wydrążone z pnia drzewa. krypa pejoratywnie o starej łodzi. krypa Z lekceważeniem o starej, powolnej łodzi krypa Barka rzeczna krypa Barka krypa Berlinka na wodzie krypa Berlinka krypa Czółno wydrążone z pnia drzewa krypa Duża łódź do przewozu piasku, żwiru krypa Duża łódź o płaskim dnie, używana do przewozu piasku, żwiru, węgla krypa Duża łódź o płaskim dnie krypa Duża, otwarta łódź o płaskim dnie; berlinka krypa Duża, śródlądowa łódź do przewozu piasku, węgla krypa Łódź płaska duża krypa Łódź płaskodenna krypa Łódź przewozowa duża krypa Łódź rzeczna, barka krypa Otwarta łódź o płaskim dnie krypa Płaskodenna łódź rzeczna krypa Płaskodenny statek rzeczny krypa Płaskodenny, drewniany statek rzeczny krypa Rodzaj łodzi krypa Statek płaskodenny rzeczny krypa Statek rzeczny płaskodenny krypa Szkuta Hasło "krypa" posiada 26 definicji. Inne hasła krzyżówkowe na literę K: K, ka, KAA, KAABA, KAARA, KAB, kabab, kabacik, kabaczek, KABACZKI, KABAK, KABALA, kabalarka, KABALARSTWO, kabalarz, kabalista, kabalistycznie, KABALISTYCZNOŚĆ, kabalistyczny, KABALISTYKA, kabała, Sprawdź wszystkie hasła na literę K Oprócz definicji "KABAŁY" sprawdź również inne hasła: cewka moczowa, przydatki, jelito czcze, odbytnica, jelito proste, prostnica, kiszka stolcowa, okrężnica, układ pokarmowy, kapsla, otwierać serce, płynąć pod prąd, brać w obroty, obsypywać się, zhaftować się, cofać się rakiem, cofnąć się rakiem, wyrosnąć na ludzi, wynosić się, kłócić się, arka, huragan, nawałnica, orkan, dróżnik, zapora, bariera, rogatka, przegroda, bariery, weselenie, miczman, madahora, chanat, orwellizm, poradnia, asyriologia, nośny, węgielki, zdemobilizować, krypa krzyżówka krzyżówka, szarada, hasło do krzyżówki, odpowiedzi,
Produkt zapakowano w żółte opakowanie wykonane z kartonu. Bardzo podoba mi się ten sposób zapakowania. Przypomina trochę produkt z PRL-u, ale dzięki temu bardzo szybko można go odnaleźć na półce i samo opakowanie wygląda niepowtarzalnie. Nie jest przekombinowane. Chciałoby się powiedzieć, że jest takie, jak trzeba.
Przykłady Odmieniaj Patrzył, jak kolejną z kryp, które wypełnił kapryśnymi owocami króla Aerysa, ogarniają głodne płomienie. W pewnej chwili pułkownik rzekł nieznacznie do podkomendnego oficera po niemiecku, żeby między krypami wybrać łódkę niewielką dla pięciu żołnierzy i oficera, który powiezie raport do Góry. PELCRA PolRus – Ta stara krypa nie da rady nawet jednemu z nich – zgodził się Wilson Literature (Czasami nawiedzała mnie we śnie jak szpieg, pod kryp- tonimem „K 457”) Literature Statki twojego wujecznego dziada nie są zwykłymi handlowymi krypami, skaczącymi od portu do portu wzdłuż wybrzeża. Literature Wszystkie domy wznosiły się na statkach, duże pałace na szerokich krypach, mniejsze na barkach i łodziach. Literature Niezła krypa, niezła załoga. Mają na tych cholernych krypach problemy z bezpieczeństwem. Literature Ta stara krypa prawdopodobnie uratowała panu życie, sir. — zawołał Jack. — Panie Watt, to jest królewski okręt wojenny, a nie krypa z Margate! Literature - Żołnierze i dwaj oficerowie, którzy na krypach konwojowali te mostołodzie, dali do nas kilka strzałów, ale: zobaczywszy siłę rzucili się ku tamtemu brzegowi i po piaskach wyszli na suszę. PELCRA PolRus –Chcesz powiedzieć, że wypłyniesz tą swoją starą krypą w taki sztorm, Seumas? Literature Dobry Boże, toż to ogromna, ciężka, aluminiowa krypa, i to bez silnika! Literature Po przyjeździe do Bombaju pożegnaliśmy się ze starą, milą krypą i chwiejnym krokiem doszliśmy do hotelu “Taj Mahal”. Literature Statek, którym płynęli, był jedną z owych sponiewieranych, źle utrzymanych kryp, krążących po wodach przybrzeżnych. Literature Więc co steruje tą krypą? - zawołał Jack. - Panie Watt, to jest królewski okręt wojenny, a nie krypa z Margate! Literature – Najprawdopodobniej zmieniło się już w popiół na Krypie Kostuchy – odparł Kaz Literature Mendoza, właź na którąś z tych kryp i obserwuj podejścia. Literature Człowiek, który sprzedał mi tę krypę, chyba przesadził w opisie jej zalet Literature Kuzyn Tulli Pokriefke, raczej chucherkowaty chłopczyna, był raz czy dwa na krypie, ale nie nurkował. Literature
CZÓŁNO: łódź z pnia drzewa ★★★ FIGURA: sylwetka ★ KAŁKAN: okrągła wypukła tarcza z prętów drzewa figowego ★★★★★ LIPINA: drewno z "blagierskiego" drzewa ★★★ POSTAĆ: sylwetka ludzka ★★★ BAOBABY: wielkie drzewa na Madagaskarze ★★★ PORTRET: figura, sylwetka ★★★ POSTURA: sylwetka, figura
Teren wokół pni dużych drzew jest trudny do zagospodarowania. Ziemia jest zwykle zacieniona i sucha. Rozwiązaniem są obrzeża: z roślin, kamieni czy ściółek. Przy pniach dużych drzew niewiele roślin ładnie rośnie. Mało jest takich, które potrafią skutecznie konkurować o wodę z korzeniami drzew. Problemem jest także zacienienie. Najtrudniej pod drzewami utrzymać trawnik. Bywa, że mimo podlewania i nawożenia ten metr kwadratowy trawnika i tak jest brzydki. Wygodniej pod dużymi drzewami robić obrzeża. To przekłada się na mniej pracy w ogrodzie i oczywiście mniej wody do podlewania. Oto pomysły. 1. Trawa ozdobna To rozwiązanie sfotografowałam na terenie Soho Factory w Warszawie. Dzięki prostokątnemu wycięciu w drewnianym tarasie, drzewo może swobodnie przyrastać na grubość. Od strony tarasu jest więcej słońca, więc posadzono tu niskie trawy ozdobne. Z drugiej strony są rośliny cieniolubne, które swobodnie przechodzą w trawnik. ---------------------------------- 2. Dekoracyjne kamienie Proste, trwałe i praktyczne obrzeże pnia drzewa z kamieni – jego kontury mogą być koliste, prostokątne, fantazyjne. Tu są eleganckie kamienie kupione w sklepie ogrodniczym. Można też użyć np. kamieni polnych. Folia spodem będzie ograniczała rozwój chwastów. Moim zdaniem najlepsza jest czarna perforowana (z dziurkami). Umożliwi przenikanie wody. --------------------------------- 3. Podpora na pnącza Tego typu konstrukcję chciałabym mieć w swoim ogrodzie. Pomysł jest z Białegostoku, sprzed Białostockiego Teatru Lalek. To połączenie ławeczki, rzeźby i podpory na pnącza. Oczywiście każdy może tu siadać. -------------------------------- 4. Metalowa kratka Tego typu kratki kupuje się np. w sklepach z artykułami metalowymi. Składają się zwykle, tak jak to metalowe obrzeże na zdjęciu, z dwóch części (połówek). Dlatego łatwo je zdjąć, by np. uzupełnić kamyki pod spodem. -------------------------------- 5. Jak żwirowa ścieżka Pod tym drzewem, po zacienionej stronie, trawnik był wyliniały. Zamiast tradycyjnego obrzeża pnia, ta część została wysypana drobnymi, ozdobnymi kamykami, tak jak żwirowa ścieżka obok. Pod spodem jest mały kawałek folii, by ograniczyć wyrastanie chwastów. -------------------------------- 6. Ochrona pnia drzewa Czasami drzewo rośnie w takich miejscach, że łatwo je zniszczyć, np. tam gdzie parkują samochody. Gdy drzewo ma takie gustowne ubranko z metalu, kierowcy bardziej uważają na drzewo. Na zdjęciu jest pomysł z Katowic. Ciekawa byłaby też wersja takiego wysokiego obrzeża drzewa ze stojakiem dla roweru lub rowerów przed domem. ------------------------------- 7. Zamiast trawnika W ogrodach zacienionych i starych pod drzewami najlepiej sadzić rośliny lubiące cień. Tutaj rośnie runianka japońska (jest zielona cały rok, ma minimalne wymagania). Tego typu obrzeża wysokich drzew mogą mieć fantazyjne kształty. Kontury po bokach przycina się nożycami. ------------------------------ 8. Rabata kwiatowa W tym starym, zarośniętym ogrodzie brakuje miejsca na kwiaty. Dlatego obrzeża pod wysokimi drzewami są z kwiatów jednorocznych, tolerujących półcień. To np. niecierpki i bratki. Takie rabaty trzeba systematycznie podlewać. ----------------------------- 9. Kora sosnowa Obrzeża wysypane korą lubią np. sosny pospolite. Zaletą tego rozwiązania jest mniej grabienia igieł i szyszek. Co jakiś czas po prostu przysypuje się je korą. Najtrudniejszy etap to wykonanie wycięcie w trawniku koła lub innego kształtu. ----------------------------- 10. Kolorowa ściółka To też rodzaj ściółki, tyle że kolorowej. Gotowe, barwione wiórki kupuje się w sklepach ogrodniczych. Kolor można dopasować np. do klinkieru czy cegły, z którego jest wykonana np. elewacja domu. Pod spodem kolorowej ściółki można podłożyć folię perforowaną, by ograniczyć rozwój chwastów.
czółno. łódź wykonana z jednego pnia. pieniek. niewielki kawałek pnia ściętego drzewa. krzak. roślina z gałęziami, ale bez pnia. OKOREK. odpadkowa, skrajna deska z pnia drzewa. kawał pnia - hasło do krzyżówki.
Ściąłeś drzewo w ogrodzie. Z podłoża wystaje jego pozostałość, a przed Tobą leży spory pień. Zastanawiasz się co teraz z nim zrobić? Można go pociąć i zużyć na opał. Ale można też wykorzystać stary pień drzewa w ogrodzie, tworząc z niego ciekawe aranżacje. W ten sposób stworzysz coś pożytecznego, co ładnie wkomponuje się w ogród. Oto 5 sprawdzonych pomysłów na wykorzystanie pnia po ściętym drzewie! Stary pień po ściętym drzewie jako kwietnikFot. Idea tworzenia najróżniejszych rzeczy własnoręcznie i ich upiększanie cieszy się coraz większą popularnością. Przerobione skrzynki po owocach, samodzielnie wykonane meble z palet, a to wszystko z materiałów na pozór już niepotrzebnych. Ogród jest miejscem, w którym możliwości mamy ogromne. Stary pień w ogrodzie możemy wykorzystać na kilka sposobów. Pozostawić go w stanie naturalnym i udekorować roślinami lub za pomocą narzędzi przerobić na funkcjonalne rzeczy, przydatne w ogrodzie. 1. Stary pień drzewa jako kwietnik Wiosenne bratki lub letnia przewieszająca się bakopa będą pięknie prezentować się posadzone w szczelinach starego pnia drzewa. Jeśli pień nie ma żadnych ubytków, możemy sami wydrążyć za pomocą dłuta otwory w pniu, a w nich, po nasypaniu przepuszczalnego podłoża, posadzić kompozycje kwiatowe. Na pniu warto ustawić ceramiczne naczynia lub niewielkie ogrodowe rzeźby. Kwietnik z pnia po ściętym drzewieFot. W zależności od nasłonecznienia, można posadzić wiele ciekawych kompozycji nie tylko sezonowych ale i całorocznych. W pełnym słońcu sprawdzą się rojnik murowy i rozchodniki oraz niskie byliny, takie jak skalnica gronkowa, płomyk szydlasty czy zawciąg nadmorski. Stary pień obsadzony rojnikamiFot. Na cieniste stanowisko polecam bluszcz pospolity, niecierpki, miodunkę plamistą, a także paprocie ogrodowe, które warto posadzić wokół pnia. Pień po starym drzewie jako kwietnik otoczony paprociamiFot. 2. Stary pień drzewa jako stojak na rowery Jeśli mamy do dyspozycji kawałek pnia o długości co najmniej metra, możemy wykorzystać go jako stojak na rowery. Wystarczy, że w pniu natniemy piłą prostopadłe rowki szerokości ok. 8 cm na 3/4 głębokości pnia. W szczelinę bez problemu wsuniemy koło roweru i zyskamy stabilny i ciekawy stojak na rowery. Pień po ściętym drzewie jako stojak na roweryFot. 3. Stary pień jako siedziska i ławka Długi stary pień drzewa jest doskonałym materiałem do stworzenia siedzisk, ławek czy niewielkiego stolika. Stoliki z pni drzew są bardzo często wykorzystywane w aranżacji mieszkań w popularnym stylu skandynawskim. W ogrodzie świetnie wyglądają przy paleniskach, grillach czy miejscach wypoczynku. Siedziska ze starego pniaFot. Ławkę ze starego pnia można zrobić na dwa sposoby. W pierwszym sposobie będziemy potrzebować dwóch kawałków pieńków o wysokości ok. 40 cm oraz kawałka deski o wymiarach np. 1,6x0,3m. Pnie nacinamy na grubość deski w połowie wysokości, jeden pieniek po prawej stronie drugi po lewej. Na koniec wsuwamy w nacięte szczeliny deskę służącą jako siedzisko. Stary pień drzewa jako ławkaRys. ©Joanna Białowąs Drugim sposobem na wykonanie ławki ze starego pnia drzewa jest ścięcie pnia z dwóch stron, tak by jedna strona służyła nam jako siedzisko, a druga stabilnie stała na podłożu. Oczywiście miejsca nacięć dobrze jest zabezpieczyć impregnatem do drewna na zewnątrz, przez co będą zabezpieczone przed gniciem. 4. Stary pień drzewa jako materiał na ścieżkę Projektując ogród już na samym początku bierzemy pod uwagę budowę ścieżek w ogrodzie ale z biegiem czasu ogród przechodzi metamorfozy - dosadzamy rośliny i zmieniamy bieg ścieżek. Stary pień drzewa może posłużyć jako materiał do budowy ogrodowych ścieżek. Wystarczy, że potniemy pień na plastry grubości ok. 15 cm. Plastry te należy wysuszyć, okorować i zaimpregnować. Tak przygotowane gwarantują nam, że ze ścieżki będziemy korzystać kilka lat. To, czy nasza ścieżka będzie całkowicie pokryta plastrami drewna, czy wykorzystamy pojedyncze plastry luźno ułożone w trawniku, zależy tylko od nas samych!Z pieńka pociętego na plastry można też zrobić taras. Zdjęcia takiego tarasu na naszym forum. Plastry z pnia drzewa jako tarasFot. 5. Stary pień jako domek dla owadów W każdym ogrodzie powinien znaleźć się mały zakątek przywabiający owady pozeczne. Ze starego pnia drzewa można stworzyć domek dla owadów. Wystarczy, że nawiercimy otwory w pniu, a owady na pewno chętnie zaczną korzystać z nowego domku. Stary pień jako domek dla owadówFot. Możemy oczywiście rozbudować domek, wydrążając część drewna, a w przygotowane otwory wsunąć gałęzie, słomę lub szyszki. Taki domek prezentuje się świetnie, a przede wszystkim zaprasza do naszego ogrodu owady zapylające kwiaty! A jeśli chcesz aby pień po prostu zniknął... Można też sprawić, że w okresie kilku lub kilkunastu miesięcy pień po prostu zniknie. Wystarczy nawiercić w nim dziury lub ponacinać go siekierą i nałożyć specjalny preparat zawierający grzybnię rozkładającą martwe ten sposób można pozbyć się pniaka pozostałego po ściętym drzewie, którego rozrośnięte korzenie sprawiają, że ciężko go wykopać i usunąć. Grzybnia penetruje drewno i sprawia, że pniaki szybko próchnieją i się rozpadają. To co zostanie będzie można wsypać do kompostownika lub przekopać z ziemią :-) Mgr inż. Joanna Białowąs Przeczytaj również: Jak pozbyć się pnia po ściętym drzewie? W każdym ogrodzie może zajść potrzeba wycięcia starego drzewa, które bardzo choruje, obumiera lub przestało owocować. O ile samo wycięcie drzewa jest dość proste, problemem jest usunięcie pnia po ściętym drzewie, zazwyczaj mocno zakorzenionego w ziemi. Na szczęście istnieje prosta, w 100% skuteczna metoda usuwania pni, dzięki której pniak po prostu... zniknie! Więcej... Jakie drzewa można wyciąć bez zezwolenia. Aktualne przepisy 2021 Z dniem 17 czerwca 2017 r. w życie weszły nowe przepisy dotyczące wycinania drzew i krzewów. Zobacz co zmieniło się w sprawie wycinania drzew i krzewów. Oto jakie drzewa według nowych przepisów można wyciąć bez zezwolenia i co robić gdy nie wiemy, czy zezwolenie na wycięcie drzewa jest wymagane. Artykuł zaktualizowany na 2019 rok! Więcej... Preparat do usuwania pni i korzeni wyciętych drzew Wyrwanie wraz z korzeniami pieńka pozostałego po ściętym drzewie jest pracochłonne, wymaga użycia ciężkiego sprzętu i wiąże się z powstaniem sporych zniszczeń w ogrodzie. Na szczęście pozostałości po ściętym drzewie możemy się pozbyć w znacznie prostrzy sposób - stosując odpowiedni preparat do usuwania pni i korzeni wyciętych drzew. Więcej...
Określenie "czółno z pnia" posiada 1 hasło. Inne określenia o tym samym znaczeniu to czółno wyżłobione z pnia drzewa; czułno z pnia.
Szkodniki uszkadzają rośliny na wiele sposobów, co uzależnione jest od miejsca żerowania i rodzaju aparatu gębowego. Mogą żerować na zewnątrz tkanek roślinnych, ale i w ich wnętrzu. Najgroźniejsze są szkodniki żerujące wewnątrz tkanek roślinnych oraz uszkadzające pąki, szczególnie kwiatowe, gdyż nie ma skutecznych metod ich zwalczania. Część stadiów rozwojowych endopasożytów przebiega na zewnątrz tkanek, jednakże potrzebna jest dokładna znajomość biologii poszczególnych szkodników oraz uchwycenie momentu ich migracji, aby wyznaczyć termin zabiegu. Nie zawsze jest to możliwe, chociażby z uwagi na zmienne warunki atmosferyczne. Ważne jest również zaobserwowanie początku żerowania szkodników, bowiem nadmierny ich rozwój może doprowadzić do znacznych strat w zbiorach. [envira-gallery id=”39941″] Kwieciak jabłkowiec (Anthonomus pomorum) to chrząszcz z rodziny ryjkowcowatych, którego główną formą szkodliwą są larwy. Występuje na jabłoniach i gruszach. Dorosłe chrząszcze o długości 5 mm są prawie czarne, ale na pokrywach mają dwa znaki w kształcie litery V. Ich jaja są białożółtawe, owalne, słabo widoczne. Beznoga larwa z czarną głową początkowo jest biaława, potem żółtawa z brązową głową, rogalikowato zgięta (fot. 1). Chrząszcze potrafią latem zeskrobać z niewielkiej liczby liści skórkę z zewnętrzną częścią miękiszu, co oczywiście nie stanowi większego problemu. Osobniki dorosłe opuszczają kryjówki zimowe, gdy temperatura przekroczy 8°C i zaczynają żerować na nabrzmiewających pąkach liściowych i kwiatowych. Samice (ich płodność wynosi około 140 jaj) zaczynają składać jaja (po jednym) do wnętrza pąków w momencie ich pękania. Można to stwierdzić na podstawie niewielkich, brązowiejących nacięć na zewnętrznych działkach kielicha. Z uszkodzonych pąków wypływają krople soku (płacz pąków). Larwy żerują wewnątrz pąków kwiatowych, podcinają płatki korony i doprowadzają do ich zaschnięcia. Po zakończeniu rozwoju szkodnik wychodzi z pąka przez wygryziony otwór i żeruje na dolnej stronie liści. Nie daje kolejnego pokolenia, a po okresie żerowania schodzi do kryjówek zimowych. Przy licznym pojawie zniszczeniu może ulec znaczna część pąków kwiatowych. Postępowanie. Wczesną wiosną w celu stwierdzenia obecności szkodnika należy użyć płachty entomologicznej. Próg zagrożenia stanowi 5–10 chrząszczy strząśniętych z 35 gałęzi lub 15% pąków kwiatowych ze śladami żerowania szkodnika. Zazwyczaj zabiegi owadobójcze wykonywane wczesną wiosną eliminują nieliczne najczęściej osobniki dorosłe, co ogranicza ich szkodliwość. Jeśli w ubiegłym sezonie szkodnik wystąpił w większym nasileniu lub w bieżącym przekracza próg szkodliwości, zabiegi zwalczające należy wykonać tuż przed lub w momencie pękania pąków i ewentualnie powtórzyć przed końcem fazy zielonego pąka kwiatowego. Do tego celu można użyć jednego z zarejestrowanych pyretroidów. Preparaty te zwalczą tylko chrząszcze z uwagi na powierzchniowe działanie. Jedynie Calypso 480 SC działa w roślinie układowo i może zwalczyć owady dorosłe i żerujące wewnątrz pąków kwiatowych gąsienice. Owocnica jabłkowa (Hoplocampa testudinea) jest żółtą błonkówką o długości 6–7 mm, z błoniastymi skrzydłami (fot. 2). Szkodliwe są białe lub kremowe larwy z brązową głową (długości 18 mm). Młode minują zawiązki owocowe jabłoni, skutkiem czego na owocach widoczne są wąskie, skorkowaciałe smugi o różnej długości (fot. 3). Starsze larwy wgryzają się do wnętrza zawiązków i wyjadają ich wnętrze razem z gniazdem nasiennym. Jedna larwa może uszkodzić 3–5 zawiązków. W otworze po wgryzieniu widoczne są odchody o zapachu pluskiew. Uszkodzone od wewnątrz zawiązki najczęściej opadają, a larwy, które je opuszczają, zimują w glebie w kokonach ziemnych. Błonkówki wylatują z kryjówek zimowych na początku kwitnienia jabłoni. Samice odżywiają się pyłkiem kwiatowym. Po kilku dniach zaczynają składać po jednym jaju do wnętrza pąków. Jedna samica może złożyć ok. 100 jaj, co skutkuje uszkodzeniem 100 pąków. Larwy wylęgają się pod koniec kwitnienia i początkowo minują skórkę zawiązków, później wgryzają się do ich wnętrza. Żerowanie larw trwa ok. miesiąca, po czym wraz z opadłymi zawiązkami przedostają się do gleby, gdzie zimują. Mogą w niej przebywać nawet dwa lata. Postępowanie. Pomocne w ocenie zagrożenia ze strony tego szkodnika są białe tablice lepowe Ekolep (wabią błonkówki kolorem kwiatów). Trzeba je zawiesić na drzewach tuż przed kwitnieniem jabłoni. Próg szkodliwości wynosi 20–30 błonkówek na 1 pułapkę lub 3 jaja na 100 kwiatów. Z pewnością zabieg będzie należało wykonać, jeśli w roku poprzednim szkodnik wystąpił w dużym nasileniu. Po przekroczeniu progu szkodliwości (owady odłowione na pułapce lepowej) można użyć preparatów Calypso 480 SC, Mospilan 20 SP lub Reldan 225 EC. Zabieg należy jednak wykonać najwcześniej w ostatniej fazie opadania płatków kwiatowych. Miodówka jabłoniowa (Cacopsylla mali) należy do pluskwiaków równoskrzydłych z rodziny miodówkowatych. Występuje na jabłoniach, rzadko na gruszach i jarzębinie. Owady dorosłe, o jasnozielonej barwie mają dachówkowato ułożone skrzydła, dzięki którym mogą przelatywać na niewielkie odległości. Larwy pierwszych 3 stadiów rozwojowych są żółte, następne (IV i V stadium) przebarwiają się na zielono. Pod koniec ich rozwoju pojawiają się zaczątki skrzydeł. Formą zimującą są jaja. Są one wydłużone, owalne, ostro zakończone, żółte lub pomarańczowożółte, dobrze widoczne, ułożone rzędami w poprzek pędu. Larwy pojawiają się w okresie pękania pąków, po czym dalszy rozwój przebiega w ich wnętrzu. Tam żerują na związkach liści i kwiatów, powodując ich zbrunatnienie i zamieranie. Wydzielają przy tym rosę miodową, co skutkuje zlepieniem opanowanych pąków i pokryciem białym nalotem woskowym. Uszkodzone liście są małe i zdeformowane. Na szypułkach kwiatowych i dolnej stronie liści można dostrzec ostatnie stadium rozwojowe larw. Postępowanie. W momencie pękania pąków i ukazania się zielonego pąka kwiatowego należy przejrzeć po 10 rozet na 20 drzewach. Próg szkodliwości wynosi 60 rozet kwiatowo-liściowych z larwami na 200 sprawdzonych rozet. Gdy zostanie on przekroczony należy przeprowadzić zabieg zwalczający szkodnika zarejestrowanym preparatem (Karate Zeon 050 EC,Sherpa 100 EC – oba skuteczne w temperaturze do 20°C, lub Reldan 225 EC). Zabójcze dla larw są wczesnowiosenne przymrozki. Miodówka gruszowa plamista (Psylla piri) dorasta do 3–5 mm i po przezimowaniu jest czarna (fot. 4) latem zaś niebieskozielona z pomarańczowym odwłokiem. Pomarańczowożółte, wydłużone jaja składane są na korze, w poprzek pędów. Larwy pięciu stadiów rozwojowych są płaskie i żółte. Po przezimowaniu dorosłe samice składają jaja na korze pędów, a następne dwa pokolenia na liściach i zawiązkach owocowych. Proces ten trwa około 6 tygodni, przy płodności samicy na poziomie 1000 jaj. Postępowanie. Progiem zagrożenia ze strony tej miodówki jest 15 osobników dorosłych strząśniętych na płachtę entomologiczną z 35 gałęzi (po jednej z drzewa) w okresie bezlistnym lub 10% pędów ze złożami jaj i ewentualnie młodymi larwami na 10–20% pędów, tuż przed kwitnieniem. Po stwierdzeniu obecności szkodnika na przełomie marca i kwietnia, po 2-, 3-dniowym ociepleniu (gdy dorosłe owady opuszczą miejsca zimowania i zaczną składać jaja) drzewa należy opryskiwać bardzo dokładnie przy użyciu preparatu Karate Zeon 050 CS (można go stosować w ochronie gruszy do r.), Sherpa 100 EC lub jednego, zawierających lambda-cyhalotrynę dopuszczonych w ramach handlu równoległego. Należy pamiętać o dodatku zwilżacza do cieczy roboczej. Przy dużej liczebności szkodnika po tygodniu zabieg można powtórzyć. Na początku wylęgania się larw można zastosować działający powierzchniowo Dimilin 480 SC ze zwilżaczem Silwet Gold lub działający wgłębnie Acaramik 018 EC. Paciornica gruszowianka (Contarinia pyrivora) jest muchówką z rodziny pryszczarkowatych przypominająca wyglądem komara. Dorasta do 2–3 mm długości. Taką długość mają również białe, beznogie larwy, które potrafią podskakiwać. Po przezimowaniu tuż pod powierzchnią gleby, larwy przekształcają się w wylatujące tuż przed kwitnieniem gruszy muchówki. Od początku kwitnienia samice składają jaja do pąków kwiatowych (15–20, nawet 100 jaj na jeden pąk), a wylęgające się larwy wgryzają się do wnętrza zawiązków. Po okresie żerowania opuszczają zawiązki i zagrzebują się w glebie, gdzie zimują. Postępowanie. Jeżeli w poprzednim sezonie szkodnik wystąpił w dużym nasileniu zabieg zwalczający w bieżącym należy przeprowadzić w okresie zielonego pąka kwiatowego, wykorzystując do tego celu układowy insektycyd Calypso 480 SC, który zwalcza muchówki i wylęgające się z jaj larwy. Owocnica gruszowa (Haplocampa brevis) to żółtobrązowa błonkówka (nieco mniejsza od owocnicy jabłkowej) dorastająca do 4–5 mm długości. Jej jaja są owalne, białawe, składane pojedynczo do pąków kwiatowych. Wylęgające się z nich kremowobiałe z brązową głową larwy żerują wewnątrz zawiązków uszkadzając gniazda nasienne. Jedna larwa może uszkodzić kilka zawiązków. Z górnej części zasiedlonych zawiązków, z wygryzionego otworu wydostają się odchody larwy. Uszkodzone zawiązki opadają, a wychodzące z nich larwy tworzą kokony ziemne, w których zimują. Część larw pozostaje w glebie na 2 lata. Wylot błonkówek z gleby zbiega się z początkiem kwitnienia grusz, po czym samice – po nacięciu tkanek działek kielicha za pomocą pokładełka – składają po jednym jaju do pąka. Postępowanie. Liczebność szkodnika ograniczają zabiegi wykonywane przeciwko paciornicy gruszowiance. Szkodnik najczęściej nie wyrządza większych szkód, więc jego zwalczanie może okazać się zbędne. Kwieciak gruszowiec (Anthonomus piri) jest ciemnobrązowym chrząszczem z długim ryjkiem. Dorasta do 4 mm długości. Beznoga larwa z brązową głową jest kremowa, a jaja owalne i białe. Stadium zimującym są jaja w pąkach. Na przełomie lutego i marca wylęgają się z nich larwy, które żerują w pąkach do końca kwietnia. Tam też następuje ich przeobrażenie i z końcem maja pojawiają się dorosłe chrząszcze, które zapadają w letarg, trwający do września. Następnie wygryzają otwór w pąkach na następny rok, przez który składają do wnętrza pąków po jednym jaju (płodność samicy to 60 jaj). Postępowanie. Zwalczanie kwieciaka należy przeprowadzić w fazie zielonego pąka, jeśli zabieg jest konieczny. Do tego celu należy użyć pyretroidów (Karate Zeon 050 EC, Sherpa 100 EC) lub preparatów zawierających lambda-cyhalotrynę. Po stwierdzeniu licznego pojawu szkodników zabieg zwalczający należy wykonać pod koniec maja lub na początku czerwca. Kwieciak pestkowiec (Furcipes retirostris) to szkodnik wiśni i czereśni. Jest szarobrązowym chrząszczem z dwoma jasnymi poprzecznymi pasami na pokrywach. Długość jego ciała wynosi 4–4,5 mm. Beznoga, biała larwa z brązową głową jest rogalikowato zgięta. Zimują chrząszcze w spękaniach kory oraz w ściółce. Gdy temperatura powietrza przekroczy 9°C wychodzą z ukryć i żerują na liściach i pąkach. W tym czasie samice składają jaja do zawiązków owocowych i dalszy rozwój szkodnika odbywa się w pestkach. W pierwszej połowie lipca chrząszcze opuszczają pestki i od razu zapadają w letarg, pozostając w nim do następnego roku. Postępowanie. Żerowanie chrząszczy na liściach i kwiatach nie jest szkodliwe. Najwięcej strat przysparzają samice składające jaja do wnętrza zawiązków – ciemny, zagłębiony, skorkowaciały punkcik. Rozwój larw wewnątrz pestek nie powoduje zahamowania wzrostu i dojrzewania owoców. Owocnica żółtoroga (Haplocampa minuta) i owocnica jasna (H. flava) to szkodniki śliw, czasami wiśni, czereśni i tarniny. Są niewielkimi, czarnymi (owocnica żółtoroga) lub żółtopomarańczowymi (owocnica jasna) błonkówkami o długości 5–6 mm. Larwa jest biaława, ma brązową głowę i 10 par odnóży. Stadium zimującym są larwy w kokonach w glebie (niektóre pozostają tam nawet 2 lata). Błonkówki wylatują tuż przed kwitnieniem śliw. Odżywiają się pyłkiem kwiatowym. Następnie samice za pomocą pokładełka składają jaja do wnętrza pąków. Miejsce to brązowieje i uwypukla się, przez co jest łatwe do zauważenia. Jedna samica składa 25–100 jaj. Larwy przechodząc 5 stadiów rozwojowych żerują wewnątrz zawiązków. Jedna może uszkodzić 4, 5 zawiązków, które opadają na ziemię. Postępowanie. Zabieg zwalczający należy wykonać pod koniec opadania płatków kwiatowych, jeśli na pułapkach lepowych odłowiło się więcej niż 80 błonkówek. Do zabiegu można użyć działających układowo preparatów Calypso 480 SC lub Mospilan 20 SP. Licinek tarninaczek to motyl z rodziny namiotnikowatych. Skrzydła pierwszej pary, o rozpiętości 11–12 mm są brązoworude z podłużnymi białymi pasami i ciemną poprzeczną smugą. Gruszkowate jaja początkowo są czerwonożółte, potem oliwkowozielone. Zielonożółta gąsienica dorasta do 6 mm długości. Szkodnik zasiedla czereśnie, wiśnie i w mniejszym stopniu brzoskwinie oraz śliwy. Zimują jaja na korze lub pod łuskami pąków, a tuż przed ich pękaniem wylęgają się gąsienice. Następnie wchodzą one do wnętrza pąków i żerując niszczą je. Przechodzą 5 stadiów rozwojowych. Po zakończeniu żerowania zagrzebują się w glebie na głębokości 5 cm. Motyle pojawiają się w połowie czerwca i ich lot trwa do pierwszej dekady sierpnia. Wówczas samice składają jaja (jedna średnio 25 szt.), które zimują. Pąki kwiatowe opanowane przez szkodnika nie rozwijają się lub po rozwinięciu zasychają i opadają. Gąsienice niszczą również zawiązki owoców, wygryzając w nich otwory. Szkodnik pojawia się bardzo licznie co kilka lub kilkanaście lat, wyrządzając wówczas znaczne uszkodzenia. Postępowanie. Zwalczanie szkodnika na czereśniach i wiśniach należy przeprowadzić w fazie nabrzmiewania pąków, najpóźniej w okresie ich pękania za pomocą jednego z zarejestrowanych pyretroidów (Karate Zeon 050 CS, Sherpa 100 EC, Sumi-Alpha 050 EC, a w przypadku wiśni także zawierających lambda-cyhalotrynę). Sumi-Alpha 050 EC można stosować w ochronie wiśni i czereśni do r. Zabieg jest wymagany szczególnie w przypadkach, jeśli szkodnik występował licznie w poprzednim sezonie. Gąsienice uszkadzające liście i pąki kwiatowe w przypadku jabłoni i gruszy zgodnie z zaleceniami w aktualnym Programie Ochrony Roślin Sadowniczych na 2014 r. można zwalczać jednym z pyretroidów (Karate Zeon 050 CS, Sherpa 100 EC, Sumi-Alpha 050 EC lub zawierającym lambda-cyhalotrynę), które działają powierzchniowo lub za pomocą insektycydów Affirm 095 SG, Coragen 200 SC, Reldan 225 EC, Runner 240 SC, SpinTor 240 SC, które zwalczają gąsienice ukryte w sprzędzionych liściach lub rozetkach kwiatowo-liściowych (fot. 5). W przypadku gruszy można użyć pyretroidów jak w jabłoniach, Affirm 095 SG lub SpinTor 240 SC. fot. 1, 3a P. Gościło fot. 2, 4, 5 A. Łukawska fot. 3b E. Żak
. 220 134 447 573 177 189 149 291
czółno wydrążone z pnia drzewa